Niet alle op fosfor gebaseerde meststoffen zijn gelijk gemaakt. Om deze reden kan het realiseren van adequate en tijdige fosforvoeding in aardappelen ingewikkeld en - indien verkeerd beheerd - onnodig kostbaar zijn. Overweeg dit: als twee meststoffen dezelfde totale hoeveelheid elementair fosfor bevatten, maar dat fosfor wordt vastgehouden in verschillende verbindingen die verschillend reageren in de bodem, kunnen de meststoffen sterk verschillen in hoeveel en wanneer hun fosfor beschikbaar is voor planten. Deze realiteit frustreert veel aardappeltelers en leidt tot frequente fouten in gewasvoeding.
Om ervoor te zorgen dat telers krijgen waar ze voor hebben betaald als ze investeren in voedingsstoffen voor gewassen, zijn alle belangrijke commerciële fosformeststoffen gelabeld met het percentage fosfor (P2O5) dat daadwerkelijk beschikbaar is voor planten. De voor planten beschikbare fosfor wordt berekend door de oplosbaarheid van een fosformeststof te meten in zowel water als ammoniumcitraat, een mild zuur dat
bootst organische zuren na die van nature in de bodem voorkomen of vrijkomen door plantenwortels.
Het optimaliseren van iemands voedingsbron, snelheid, timing en plaatsing hangt af van inzicht in hoe verschillende meststofformuleringen werken, zowel in de bodem als in planten. Hoewel in water oplosbare fosformeststoffen per pond het minst duur zijn, zijn ze het minst efficiënt. Deze vorm van fosfor kan in veel aardappelteeltgronden relatief snel worden vastgebonden, met als gevolg onvoldoende fosforvoorziening via de piekvraagbulkfase. Om deze uitdaging aan te gaan, binden telers vaak vrij zwaar bij of nabij het planten of dienen ze later in het seizoen voedingsstoffen toe via fertigatie en/of bladbespuitingen.
Hoewel een tweede toepassing een deel van de beschikbaarheidsuitdaging kan oplossen, is de opname van voedingsstoffen in de bodem rond de wortelzone erg moeilijk als het gewas eenmaal is opgekomen, wat kan leiden tot verlies van voedingsstoffen door
uitspoeling of uitloging. Er zijn tegenwoordig verschillende meststoffen met vertraagde afgifte en kunstmestwijzigingen beschikbaar die de efficiëntie van het gebruik van kunstmest verhogen door de timing van de beschikbaarheid van voedingsstoffen via fysieke of chemische middelen te veranderen, waardoor de beschikbaarheid van voedingsstoffen beter kan worden afgesteld. Meststoffen met langzame afgifte zijn relatief onoplosbaar in water, maar beter oplosbaar in ammoniumcitraat. Om op te lossen in de bodem en beschikbaar te komen voor planten, hebben ze fosfor in de bodem nodig om te worden uitgeput door uitspoeling of opname door planten, of organische zuren die vrijkomen uit plantenwortels.
Meststoffen met vertraagde afgifte worden toegepast bij of nabij het zaaien en zullen, wanneer ze in de juiste dosering worden aangebracht, gedurende de gehele groeiperiode van het gewas voorzien in de fosforbehoefte. Deze timing voor één toepassing vermindert de kosten van apparatuur en de tijd van de operator aanzienlijk. Meststoffen met vertraagde afgifte minimaliseren ook de vastlegging van nutriënten in de bodem, oppervlaktewaterafvoer en uitspoeling naar de grondwaterspiegel, belangrijke voordelen zowel vanuit financieel als milieuoogpunt.